Kadın doğdum ben.Kendime bile ırak kim olduğumu bilmeden
geçti zaman.Kadının rengi toz pembeydi.Hayatta kalamasın uçup gitsin
diye.Aslında sadece yaşamak istedim,özgürce yaşamak.
Erkek çocuklarla oynama dediler önce.Kendimi
korumalıymışım.Ama neden? Neyi korumalıyım ben?Onlar ki kadını hep koruma
görevini üstlenenler neden kadına en çok zarar verirler?
Bedenim değişti sonra.Gül memelerim uç gösterdi.Kendimi
sevmem yasaklandı.Sakla hemen onları!Oysa ben nasıl sevmiştim bu değişime gün
gün tanık olmayı.
Bedenimden akan kan,benim hayat suyum.Ne güzelsin oysa
sen.Ne kadar özelim ben.Bir hayatı karnımda büyütebiliyorum.Bu da mı saklanmalı?
Acaba her yer böyle mi?Belki de değildir.Sen kızsın şehir
dışında okuyamazsın dediler bana.Göremedim.
İstediğin mesleği
seçemezsin sen.Aslında okumasan da olur,hayırlı bir nasip bulunur nasıl olsa.
Evleneceğin adamı
seçemezsin altına yatacak sen olduğun halde.İstediğini giyemezsin,istediğinle
konuşamazsın mahallenin orospusu yaparız seni.
Kadın olmak o kadar zor,o kadar acınası,o kadar zavallıca
geldi ki bana.Onlar değil ben utandım.Erkek kıyafetlerini geçirdim sırtıma.Alın
sizin yücelttiğiniz gibiyim.Artık özgür olabilir miyim?
Olamadım.
Akan yollarda yürümeyi koşmayı isterdim aslında. Kadınsan çıkıp gezemezsin herkesin olan
dünyayı İzin yok yine kapat kendini odana.
İtiraz mı?
Her an ellerini kaldırmaya hazırdırlar.Yerde tekmelenirken şiddetin
teri sıçrar suratına.
Kadın olmak zor.Güvensiz.
Sen yoksun.Onlar var.
Ben Kadın.
Doğduğum gün öldürüldüm.
Yaşayamadığım her gün öldüm.
Olmayan yerde var olmaya çalışan bir ben,
Aslı.
